Geel

Huisdichter Sander werpt een blik op de maandelijkse gemeenteraad

De mens is een zoön politikon, een ‘politiek dier’, zo schreef de filosoof Aristoteles (384-322 v. Chr.). Maar dat is er niet aan te zien, wanneer we naar de opkomst voor de Geelse gemeenteraad van november kijken. Toegegeven, het was zelden over de koppen lopen in het Ooievaarsnest, maar het lijkt erop dat de gemeentepolitiek het steeds moeilijker krijgt om nog publiek te trekken. Waar de persbanken ooit nog goed gevuld waren, komt het steeds vaker voor dat we er nog alleen zitten. Omringd door enkele studenten die voor een schoolopdracht eens komen kijken (en doorgaans het laatste, interessantste deel skippen) en een handvol sympathisanten of geïnteresseerden. Als we het over een voetbalclub hadden, dan zou men moeten vrezen voor het faillissement en alles inzetten op het veroveren van de harten en de geesten van de supporters.

Maar in de gemeentepolitiek doet men niet aan ‘volk lokken’. ‘Hoe minder, hoe beter!’, zo lijkt het motto wel. Want onbekend is onbemind: dus maakt men zo min mogelijk openbaar. Bijgevolg moest Dirk Kennis (De Brugpartij) aan het begin van de zitting alweer klagen dat er amper nog toelichting toegevoegd wordt bij de geagendeerde punten van de gemeenteraad. De burger kan bijgevolg nauwelijks weten wat hij van een avondje gemeenteraad kan verwachten. Uit persoonlijke titel kunnen we daar nog aan toevoegen dat het anno 2022 niet meer zo moeilijk kan zijn om een gemeenteraad te streamen. Vele (ook kleinere) gemeenten doen het Geel al voor en maken het zo ook voor minder mobiele burgers mogelijk om de gemeenteraad bij te wonen. Bij de hoogdagen van corona zorgde dat in ieder geval voor records van aantallen toeschouwers.

Dat zou kunnen zorgen voor meer vertrouwen in de politiek. Verwonderd zou men aanschouwen hoe meerderheid en oppositie over de partijgrenzen heen eensgezind BetFIRST, een gokkantoor op de Pas, een hernieuwing van zijn vergunning weigerden. Een maand eerder was het stadsbestuur nog van plan geweest om, na advies van de Intercommunale van de Ontwikkeling van de Kempen (IOK) en de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG), zonder veel problemen de hernieuwing te faciliteren. Het was dan wel in strijd met haar eigen beleidslijnen, maar het advies van het IOK en het VVSG leek dwingend: men moest wel. Dat nu het omgekeerde toch mogelijk blijkt, doet natuurlijk de vraag rijzen hoe relatief veel dergelijke verplichtingen zijn. Waar een wil is, lijkt een weg te zijn in de lokale politiek!

Verder stapt men op het lokale niveau vaak af van de hooggestemde idealen en doet men er met de laarzen in de modder aan politiek. Op dit niveau rest er nog eerlijkheid en pragmatiek! Zo bleek dat er al enkele jaren een belasting bestond – op ‘verwerving van de beddinggrond van de openbare weg’ – die geen kat begrijpt. In 2019 heette dat nog een belasting ‘op de zate van de weg’, en nu moest die herschreven worden in ‘mensentaal’. Geheel geslaagd bleek dat opzet echter niet … Ook daarover bleek zowel meerderheid als oppositie het eens.

Ook op andere punten was de gemeenteraad het toonbeeld van parler vrai. De ondertekening van het Lokaal Energie- en Klimaatpact 2.0? ‘Dat doen we voornamelijk voor de daaraan vasthangende subsidies,’ stelde schepen Bart Julliams (N-VA), die al langer kritisch is voor het steeds hoger leggen van de klimaatambities, zonder het halen van de vorige doelstellingen. Fibernet? ‘We zouden nog steeds intekenen op het pilootproject met wat we nu weten,’ antwoordde schepen Luc Van Laer (CD&V) op het hem voorgelegde dilemma, ‘maar we hadden het van in het begin beter moeten opvolgen. We hebben wel bijgestuurd, toen we zagen dat het fout liep.’ Zo lost men in Geel in typerende loodgietersstijl een probleem op, als het zich stelt. Wel liet Van Laer nog weten dat het aangekondigde vezelnetwerk van Telenet – met opnieuw het opbreken van alle stoepen – er voor hem de eerstkomende vijf jaar niet moest komen.

Maar ook wie houdt van een beetje agitatie, kon afgelopen gemeenteraad zijn gading vinden. Yves Van Hulsel (De Brugpartij) stelde enkele vragen met als titel ‘Sociale huisvesting uit een diep dal halen’, waarna schepen Griet Smaers (CD&V) de lofzang van het Geelse beleid begon te zingen onder de titel: ‘Sociale huisvesting in Geel over de top brengen!’. Geel haalt met gemak het Bindend Sociaal Objectief (BSO) voor 2025, stelde Smaers, en is zelfs op dit moment al meer aan het bouwen. Bovendien staat Geel, aldus Smaers, ook aan de top voor het aanmoedigen om woningen te verhuren via een Sociaal Verhuur Kantoor (SVK) door het uitreiken van aanmoedigings- en renovatiepremies. Ook relativeerde ze de wachtlijsten: ‘Op de wachtlijst van de Geelse Huisvesting alleen stonden op 4 november 2573 mensen. Daarvan wonen er wel maar 960 in Geel.’ Deze cijfers gebruikte ze dan ook om de onderzoeken naar fraude te verdedigen. Tweejaarlijks worden immers de huurders van sociale huurwoningen gescreend op bezittingen in het buitenland. Van de 2028 huurwoningen werd er een vermoedenslijst opgesteld van 26 huurders. Drie daarvan werden verder onderzocht en één van hen bezat effectief een appartement in het buitenland.

Dat geringe aantal vond Yves Van Hulsel (De Brugpartij) ‘geen oplossingsgerichte bijdrage leveren aan het reële tekort aan sociale huurwoningen’. Volgens de Brugpartij schept minister van Wonen, Matthias Diependaele (N-VA), met dit soort maatregelen en communicatie een ‘stigmatiserend en negatief sfeertje rond deze kwetsbare burgers’. Schepen Pieter Cowé (N-VA) kaatste daarop de bal terug naar Van Hulsel: ‘Vindt u dan niet dat de beschikbare woningen eerst moeten toekomen aan de meest kwetsbare mensen zonder eigen bezit?’, waarop Dirk Kennis (De Brugpartij) strijdvaardig de microfoon naar zich toetrok: ‘Daar gaat het hier niet over. Het gaat over het negatieve sfeertje dat wordt geschapen. Over de principes achter het voorstel kunnen we wel staan, maar niet achter de stigmatiserende communicatie.’

En zo kreeg iedere toeschouwer wat wils, enkel jammer dat het er zo weinig waren.

© Sander Verwerft