Bij het begin van het nieuwe jaar, bulkte het tussen de gemeenteraadsleden ook weer van de nieuwe ideeën. Dat, samen met het feit dat de vorige gemeenteraad al weer bijna twee maanden geleden was, zorgde voor een drie uur durende zitting met veel ideeën, maar weinig resultaten.

Het laatste idee van de avond was de vraag of er een ‘gemeenschapsdienst’ komt in Geel. De vraag kwam van Myriam Smets (Open VLD) die verwees naar een subsidie van vijf miljoen euro van de Vlaamse regering. Hiermee wil deze langdurig werkzoekenden activeren. Schepen van Sociale Zaken, Griet Smaers (CD&V), was het idee niet ongenegen, maar verwachtte er niet veel van: die vijf miljoen was voor heel Vlaanderen bedoeld en bovendien maar voor één jaar. Ze vreesde dat het de stad meer zou kosten dan zou opbrengen. Ze deelde nog mee dat het in Geel momenteel over 351 werkzoekenden zou kunnen gaan die langer dan twee jaar werkloos zijn. Bij Dirk Kennis (De Brugpartij) stootte het idee dan weer op heel wat weerstand: verplichte tewerkstelling deed hem onwillekeurig denken aan de donkerste periodes van onze geschiedenis en aan ‘regimes waar een reukje aankleeft’.

Verder bleek er ook heel wat te herbestemmen in Geel, en dit keer hebben we het niet over kerken. Maar men zoekt nog een nieuwe invulling voor het vaccinatiecentrum (voormalige Meubelen Verhaegen) dat na de vaccinatiecampagnes opnieuw leeg staat. Patrick Graux (onafhankelijke) bond de kat de bel aan en vroeg wat de stad zal doen met het gebouw dat nog tweeëneenhalf jaar gehuurd wordt voor een euro per maand. Daar waar het oorspronkelijk ook bedoeld was als opvangcentrum voor (Oekraïense) vluchtelingen, lijkt dat toch lastig te liggen. Schepen van Patrimonium, Luc Van Laer (CD&V), stelde dat het gebouw slechts gedeeltelijk gehuurd wordt en dat het verslag van de brandweer niet al te positief was: bewoning op de eerste verdieping is niet mogelijk en de tweede verdieping mag uit veiligheidsoverwegingen zelfs niet betreden worden. Momenteel kijkt het stadsbestuur vooral naar mogelijke samenwerkingen met het onderwijs, zoals een Okan-klas (onderwijs voor anderstalige nieuwkomers), cursussen voor het volwassenenonderwijs of blokplaatsen tijdens de examens.

Verder maakte De Brugpartij, bij monde van Yves Van Hulsel, zich ook zorgen over de toestand van de Geelse badhuizen. Nu de Sint-Dimpnavererering en de gezinsverpleging in Geel voorgedragen werden als UNESCO immaterieel erfgoed, stelde hij voor om voor op zijn minst één van die badhuizen een dossier op te stellen om het tot ‘beschermd monument’ te laten opnemen. Bart Julliams (N-VA), schepen van Stadsontwikkeling, stelde dat dat problematisch is omdat er, wanneer zo’n gebouw een beschermd monument zou worden, nog moeilijk iemand gevonden zou kunnen worden die geïnteresseerd is om het gebouw opnieuw in te vullen. Door de strenge vereisten bij een renovatie van dergelijke beschermde gebouwen zou men het spreekwoordelijke kind met het badwater weggooien. Het stadsbestuur verkiest dus om eerst een bestemming te zoeken en daarna pas, in samenspraak met eventuele partners, een dossier voor bescherming als monument in te dienen.

Of er in één van die gebouwen een plaatsje is voor de drie armoedeorganisaties in Geel (Al-arm, MIN en De Toevlucht), is een vraag die er niet toe doet. Dat weten we ook sinds de afgelopen gemeenteraad. Greet Daems (PVDA) vroeg immers waarom het budget van 6.000 euro uit de begroting geschrapt werd en niet gewoon verdeeld werd onder de drie groepen. Dat budget was oorspronkelijk voorzien voor huurondersteuning voor de drie organisaties, als ze samen onder één dak zouden komen. Griet Smaers antwoordde daarop dat de organisaties na herhaalde vraag en zelfs na het aanbrengen van panden het niet zien zitten om samen te komen op één locatie. Ze voegde daaraan toe dat ze hun geld beter zouden investeren in het bestrijden van armoede dan in het betalen van huur.

Tot slot kwam er wel een nieuwe invulling van de openbaarheid van bestuur in Geel. Dirk Kennis maakte al wel eerder een probleem van de gebrekkige openbaarmaking van de ontwerpbesluiten van de gemeenteraad. Daar waar die vroeger vrij voor iedereen te raadplegen waren, verschijnen deze tegenwoordig alleen nog samengevat online. In zijn interpellatie schreef hij hierover scherp:

 ‘Het getuigt ook van een bijzonder neerbuigende attitude jegens de Gelenaar. Dat die zich voor de lokale politiek interesseert, moet kennelijk ten allen prijze vermeden worden. Voor het stadsbestuur van Geel blijft openbaarheid van bestuur een noodzakelijk kwaad en mag een burger niet in de potten komen kijken. Mandatarissen die dit blijven uitstralen, mogen de kloof tussen de burger en de politiek niet langer betreuren, maar moeten die in het vervolg maar toejuichen.’

Deze woorden nam Kennis tijdens de zitting niet in de mond, wat burgemeester Vera Celis (N-VA) verheugde: ‘Ons bestuur heeft juist een heel groot respect voor elke Gelenaar.’ Verder stelde ze over het openbaar maken dat het openbaar maken van de ontwerpbesluiten wettelijk niet verplicht is en dat na een onderzoek bleek dat 90 procent van de gemeenten de ontwerpbesluiten niet openbaar maakt (al maken de centrumsteden ze wel steeds vaker openbaar en zegt de minister ook dat dat te verkiezen is). Verder gaf ze als reden om dit niet meer te doen dat er hierdoor soms persberichten vertrokken voordat de gemeenteraadsleden op de hoogte waren. Tot slot rondde ze nog af met een vreemde redenering. Ze stelde dat er in 2022 193 vragen in het kader van openbaarheid van bestuur binnenkwamen, waarvan het grootste deel voor vergunningen en (bouw)plannen. De burger die dus geïnteresseerd is in de ontwerpbesluiten, zou via deze weg zijn weg wel vinden. Ze maakte zich bovendien sterk dat wie die ontwerpbesluiten opvraagt, deze tijdig voor de gemeenteraad zou verkrijgen. Van een actieve openbaarheid voor iedereen, schroefde men deze dus terug naar een passieve openbaarheid: wie de ontwerpbesluiten vraagt, krijgt ze (hopelijk nog voor de gemeenteraad).

© Sander Verwerft