Beste schepen Pareijn, beste Marlon,

Laat me beginnen bij het begin. Ik besta het om jou te jijjouwen, aangezien je ook naar de gemeenteraadsverkiezingen trekt onder de mantel van Team Marlon. Daarnaast leidt het kleine leeftijdsverschil er toe dat er tussen onze achtergronden sowieso weinig afstand ligt: we zaten op dezelfde scholen en ik zat jaren met jouw zus in de klas. Vandaag is ze zelfs mijn gewaardeerde collega. Hoewel in de lokale journalistiek, in een kleine stad als Geel, de draden tussen levens altijd kort zijn, gebiedt de eerlijkheid mij hier toch op zijn minst deze korte disclaimer te voorzien. Wie mijn brief te braaf vindt, mag dat dan ook toeschrijven aan te grote mildheid voor een generatiegenoot. Voor te grote strengheid, hoed ik mij sowieso – want men moet nog mensen blijven vinden die het willen doen, een lijst trekken.

Maar deze brief richt ik dus tot jou, omdat jij als eerste jouw lijsttrekkersplaats bekendmaakte. Een lastige plaats met hoge verwachtingen: CD&V  leverde in Geel gedurende decennia de burgemeester en jullie zijn vastbesloten om deze plaats opnieuw te veroveren, blijkens het bizarre promopraatje van minister Annelies Verlinden op jullie webstek. Terwijl de minister jou een kleine minuut ophemelt en jij haar glunderend aanstaart, vertelt zij eigenlijk niets inhoudelijks over jullie programma. En ook jullie campagne ‘Fier op Geel’ lijkt voorlopig niet meer dan een holle slogan. Waarom beginnen jullie niet met het vertellen op welke verwezenlijkingen van de afgelopen zes jaar (of langer) jullie écht fier zijn. In ieder geval zou daaruit moeten blijken dat jij de lijsttrekkersplaats van CD&V wel verdiend hebt. Want wie zes jaar als schepen van Mobiliteit overleeft in Geel, is in ieder geval klaar voor een harde kiesstrijd.

Mobiliteit is immers geen gemakkelijke bevoegdheid in Geel, zoals ik reeds eerder heb beschreven. Te meer daar jullie fractie niet altijd op dezelfde lijn leek te zitten als jullie coalitiepartner. Het begon met het fameuze ‘plan Pareijn’ met harde knippen dat destijds ‘een tweede zit’ kreeg, tot recenter het nieuwe tracé van de ring, waarvoor een ‘ja, maar’ blijkbaar fel bevochten diende te worden bij de coalitiepartner, zo praatte ex-N-VA’ster Marleen Verboven toch uit de biecht. Ook bovenlokaal leek het niet mee te zitten, met een moeizame samenwerking met het Agentschap Wegen en Verkeer en een blauwe minister die maar weinig bekommerd is om het mobiliteitslot van onze barmhartige stede en volgens jou ‘de Antwerpseweg nog niet eens weet liggen.’ En dan zwijg ik nog over de bagger op sociale media – en ongetwijfeld ook in jouw mailbox – wegens ‘jouw’ fietsbeleid.

Want op het punt van fietsen is er de afgelopen zes jaar wel wat veranderd, althans in het centrum: er kwam een vrij grote zone met fietsstraten, er kwamen tal van schoolstraten bij en op verschillende plaatsen is de fietsinfrastructuur fel verbeterd – de fiets-o-strade van de provincie is daar overigens ook mooi meegenomen. Maar dat het gevaarlijke verkeer op Sint-Dimpna maar niet opgelost geraakt, is eigenlijk onvergeeflijk en lijkt te wijten aan het feit dat Geel te weinig weegt op het gewestelijke beleid. Zeker nu deze route ook nog eens de enige route zonder kilometerheffing wordt, dreigt Sint-Dimpna nog wat onleefbaarder te worden. Een vreselijk ongeval lijkt daar nog altijd een kwestie van tijd – het is bijna een geluk voor u als schepen van Mobiliteit dat de Retieseweg zo lang onderbroken is geweest en dat binnenkort ook de Gasthuisstraat opengebroken zal worden.

Vreemd genoeg word je wel vooral afgerekend op het fietsbeleid in Geel. Je hebt een soort idee kunnen laten indalen dat wij als Gelenaars écht geen vat hebben op het gewest, waardoor het nu op de gemeenteraad vaak een gezamenlijke strijd is van stad Geel tegen het gewest, of van David tegen Goliath om het in christelijke termen uit te drukken. De fietsstraten en zone 30 in het centrum, daarentegen, zijn voor jouw tegenstanders op sociale media een steen des aanstoots en de oorzaak van verkeersinfarcten. Het voordeel is dat je met het huidige fietsbeleid tenminste een duidelijke keuze hebt geboden. Dat staat natuurlijk in contrast met de periode 2012-2018, toen er onder N-VA schepenen niet veel in huis was gekomen van een nieuw mobiliteitsplan en alles voor de automobilist min of meer status quo was gebleven.

Tot slot waren er afgelopen gemeenteraad nog twee opvallende punten: de stemming voor de oproep tot vrede van de mondiale raad en ’t origineel, en het niet goedkeuren van het natuurbeheerplan Breeven. Dat jouw partijgenote Griet Smaers in deze eerste discussie de hete kastanjes uit het vuur moest halen, was op zijn minst opvallend. Het siert haar in ieder geval dat zij de verdediging van het standpunt van het college op zich wilde nemen, maar het leek mij een evidentere keuze om dat te laten toelichten door de burgemeester. Uiteraard had Smaers gelijk dat de Geelse gemeenteraad niet de plaats is om de vrede tussen Israël en Palestina te bespreken, maar geen signaal geven is in deze kwestie natuurlijk ook een standpuntbepaling. Slimmer was het misschien geweest om zich te verstoppen achter financiële argumenten, zoals collega-schepen Tom Corstjens deed, maar het siert jullie natuurlijk ook om uit te komen voor een bescheiden houding in verband met de wereldpolitiek.

In principe huldigden jullie bij het niet goedkeuren van het natuurbeheerplan van het Breeven hetzelfde standpunt: landbouwers bewerken al een hele lange tijd de velden rond Breeven en het is dan ook absurd om ze nu, vanuit een eenzijdig standpunt van de natuur, weg te zenden en zo 300 hectare landbouwgrond te laten verdwijnen door nulbemesting. Het is het standpunt van de boer die blijft voortploegen. Hopelijk voor jou blijkt het geen lachende boer met kiespijn.

Nog veel succes bij het ploegen,

Sander Verwerft